Gerasimos Rigas: Habits

Gerasimos Rigas: Habits

The documentary follows the students of the Athens State School of Dance, the choreographers, the dance teachers, as well as management personnel in their laborious effort to create dancers. The director said that at the basis of his film - which is his first – is the absence of narration and interviews and the simple recording of the action: “The film’s technique is that of cinema verite” he declared and added: “I believe that simple recording has a timeless value”. It is after all an effort to excite the viewer’s imagination by presenting images of the hard work of the young people studying at the School, in other words an effort to give birth to human stories.

According to him, the title “Habits” refers to a phrase used by a teacher at the School – she urged the young people, the hopeful dancers, to not develop habits – but also to the whole process of painful exercises: “These exercises, tough, difficult, repetitive, had the purpose of getting the students to cast off the old habits of their bodies, so that the body would become neutral, the permitting them to express themselves through dance”, he said. Finally, speaking of what he got out of the making of his film, the director stressed that what was interesting was the entire process of creating the film as well as his own effort to get rid of some of his habits, to transform himself into an invisible and non involved observer.

Γεράσιμος Ρήγας: Συνήθειες

Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τους μαθητές της Κρατικής Σχολής Χορού της Αθήνας, τους χορογράφους, τους δασκάλους μπαλέτου αλλά και το διοικητικό προσωπικό κατά την κοπιώδη προσπάθειά τους να δημιουργήσουν χορευτές. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξήγησε ότι στη βάση της ταινίας του – που είναι και η πρώτη του – βρίσκεται η απουσία αφήγησης και συνεντεύξεων και η απλή καταγραφή των τεκταινόμενων: «Η τεχνική της ταινίας είναι αυτή του σινεμά verité», δήλωσε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι η απλή καταγραφή έχει μια διαχρονική αξία».

Πρόκειται, εξάλλου, για μια προσπάθεια να ερεθίσει τη φαντασία του θεατή παρουσιάζοντας τις εικόνες απ’ την σκληρή προσπάθεια των παιδιών που μαθητεύουν στη σχολή, μια προσπάθεια, με άλλα λόγια, να γεννηθούν ανθρώπινες ιστορίες. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τίτλος «Συνήθειες» αναφέρεται σε φράση που ανήκει σε δασκάλα της Σχολής – παρότρυνε τα παιδιά, τους επίδοξους χορευτές, να μην έχουν συνήθειες – αλλά και στην όλη διαδικασία των επίπονων ασκήσεων: «Οι ασκήσεις αυτές, σκληρές, δύσκολες, επαναλαμβανόμενες, είχαν ως στόχο ν’ αποβάλουν οι μαθητές παλιές συνήθειες του σώματός τους, ώστε αυτό ν’ αποκτήσει μια ουδετερότητα, η οποία θα τους επιτρέψει να εκφραστούν μέσα απ’ το χορό», είπε ο ίδιος. Τέλος, μιλώντας για το τι αποκόμισε απ’ την κινηματογράφηση της ταινίας του, ο σκηνοθέτης τόνισε ότι το ενδιαφέρον ήταν η όλη διαδικασία της δημιουργίας της ταινίας καθώς και η δική του προσπάθειά του ν’ αποβάλει κι αυτός κάποιες συνήθειες, να μετατραπεί σε αόρατο και μη εμπλεκόμενο παρατηρητή.