Friday, January 9, 2009

για την αγάπη και το θάνατο

Δύο σενάρια της ζωής για την αγάπη και το θάνατο

Της Μαριας Κατσουνακη

Οι διαδρομές τους είναι εντελώς διαφορετικές: ο ένας 30χρονος, με σπουδές στο οικονομικό της Νομικής, διεθνείς σχέσεις στην Αγγλία και στα πρώτα χρόνια υπάλληλος στον τραπεζικό τομέα, πριν αποφασίσει να τα εγκαταλείψει όλα για να ασχοληθεί με το σινεμά, φοιτώντας στο πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ. Ο άλλος αποφοίτησε από την Ανωτάτη Ακαδημία Τηλεόρασης και Κινηματογράφου του Μονάχου (αρχές του ’70), υπήρξε βασικό στέλεχος του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος» υπογράφοντας πολλά θεωρητικά κείμενα και έχει σεβαστή προϋπηρεσία με μεγάλου μήκους ταινίες. Ζει στο Βερολίνο. Ο Γεράσιμος Ρήγας και ο Νίκος Λυγγούρης δεν γνωρίζονται και ανήκουν σε διαφορετικές γενιές. Σήμερα, τα δύο ντοκιμαντέρ τους συναντώνται στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στο επίσημο πρόγραμμα. «Πάρβας, άγονη γραμμή» του Γ. Ρήγα (Σταύρος Τορνές, 7.30 μ.μ και Κυριακή 16/3 στην ίδια αίθουσα στις 5 μ.μ) και «Οι εραστές της Αξού» του Ν. Λυγγούρη (Παύλος Ζάννας, 6 μ.μ και αύριο στο Ολύμπιον στις 3 μ.μ.).

Στην πρώτη ιστορία δεν υπάρχει αφηγητής. Η ζωή πλέκει μόνη της τη δραματουργία και ο Γ. Ρήγας ζώντας ένα χρόνο στην Αμοργό την παρακολουθεί. Το καφενείο του Δημήτρη Πάρβα ανοίγει κάθε μέρα στις 5.45. Ελάχιστοι πελάτες. Γαμπροί και κόρες πηγαινοέρχονται από τα γύρω νησιά. Ο Πάρβας κατεβαίνει στα περγαλίδια (περιβόλια) καθημερινά, αγωνιά για τις καλλιέργειές του, ανασαίνει στους ρυθμούς της φύσης. Ο σκηνοθέτης στέκει αθόρυβα και όμως δραστικά. Οι Κυκλαδίτες λιγομίλητοι, ο Γ. Ρήγας «βλέπει» κινήσεις, εκφράσεις, μικροσυμβάντα, τον καφέ να φουσκώνει, το τσίπουρο να σερβίρεται, το τηλέφωνο να χτυπά. Η ασθένεια έρχεται απρόβλεπτα και ο Δ. Πάρβας, τρίτη μέρα του Πάσχα, θα πέσει αδύναμος στο κρεβάτι για να μην ξανασηκωθεί. Λιτή, στακάτη κινηματογράφιση, αλληλουχία εικόνων και ήχων, συνθέτουν αυτό το υποβλητικό ημερολόγιο του τυχαίου, μιας καθημερινότητας που μοιάζει απρόσβλητη, ώς τη στιγμή που το αναπόφευκτο διασχίζει το κατώφλι.

«Οι εραστές της Αξού» είναι ένας μυθιστορηματικός μέσα στην απλότητά του έρωτας, δύο παππούδων, πλέον, του Γιώργου και της Μαρίας, σε ένα κρητικό χωριό κοντά στα Ανώγεια. Ενας έρωτας ήρεμος, γαλήνιος, καρτερικός, που σκιάζεται από την απειλή του θανάτου. Ο Γιώργος μπορεί να φύγει από τη ζωή οποιαδήποτε στιγμή. Κοιτάει τη Μαρία, που δουλεύει στον αργαλειό, στα μάτια, τη θεωρεί ό,τι πιο όμορφο υπάρχει. «Αγαπηθήκαμε στα περιβόλια με ένα τρόπο παιδικό», λέει στο φακό. Και όταν ο Ν. Λυγγούρης τον ρωτά τι νιώθει όταν την κοιτάζει, αν τη βρίσκει πάντα ωραία, εκείνος απαντά: «Ιδια όπως όταν τη γνώρισα την πρώτη μέρα στο περιβόλι με ένα κόκκινο φορεματάκι. Η αγάπη δεν έφυγε, δεν φεύγει». Επισκέψεις στο γιατρό, φόβοι, αγωνίες, ένας έρωτας ρομαντικός και, ταυτόχρονα, αξιοζήλευτα πραγματικός. «Στα μάτια μου η ζωή αυτού του ζευγαριού ήταν σαν να έχει ξεφύγει από το χρόνο και τις δυναστεύσεις», λέει ο Ν. Λυγγούρης. Το ντοκιμαντέρ του διαθέτει την ευαισθησία του ασκημένου παρατηρητή και τον κυματισμό του έμπειρου κινηματογραφιστή.

No comments:

Post a Comment