Friday, January 9, 2009

με ό,τι πρωτοαγάπησαν

Στην Αμοργό «γέρασαν με ό,τι πρωτοαγάπησαν»

Παύλος Θ. Κάγιος


ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΓΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΟΥΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «ΠΑΡΒΑΣ, ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ» ΤΟΥ 38ΧΡΟΝΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΡΗΓΑ
 Το ντοκιμαντέρ του Γεράσιμου Ρήγα σκιαγραφεί την καθημερινότητα μιας οικογένειας που κατοικεί στη Χώρα της Αμοργού και έχει ένα καφενείο. Πρωταγωνιστής είναι ο Δημήτρης Γιαννακός, γνωστός και ως Πάρβας, από τις γνώριμες φιγούρες του νησιού... 

Πώς σας ήλθε η ιδέα γι΄ αυτήν την ταινία; 

«Την οικογένεια του Δημήτρη Γιαννακού τη γνώρισα από μία επίσκεψή μου στην Αμοργό πριν από πολλά χρόνια, Έκτοτε, άρχισα να πηγαίνω συνέχεια. Και τον χειμώνα του 2006 αποφάσισα να πάω και να ζήσω μαζί τους για έναν χρόνο. Ήθελα να καταγράψω τον τρόπο της ζωής τους. Μου φαινόταν ενδιαφέρουσα η υπευθυνότητά τους απέναντι στον τόπο τους, την τοπική κοινότητα, τους ξένους επισκέπτες». 

Και το φιλμ αρχίζει χειμώνα, με τη χιονισμένη Χώρα της Αμοργού και τον γέρο Πάρβα να ξυπνά κάθε μέρα στις 5.30 το πρωί, να πηγαίνει να ανοίξει το καφενείο του και λίγο πριν μεσημεριάσει να κατεβαίνει στα περγαλίδια του και να καλλιεργεί το μικρό κομμάτι γης που του ανήκει. Η Φλώρα (η γυναίκα του) και η Ντίνα (η κόρη του) μένουν στο καφενείο. 

Γιατί δεν υπάρχει αφηγητής στο ντοκιμαντέρ; 

«Είναι μια ιστορία που δεν χρειάζεται αφηγητή. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει πλοκή, απλώς μια σειρά από τυχαία περιστατικά από τη ζωή μιας οικογένειας που κατοικεί στη Χώρα της Αμοργού. Εστίασα σε μια συγκεκριμένη σειρά από στιγμές της καθημερινότητας στους 12 μήνες που κινηματογραφούσα τον Δημήτρη Γιαννακό, τη γυναίκα του Φλώρα και τις τρεις κόρες τους. Στις πλέον γαλήνιες και στις πλέον άγριες στιγμές τους, με τη φύση να είναι ένας επιπλέον συγγενής, εχθρικός καμιά φορά. Τα περιβόλια, οι ρεματιές, τα οπωροφόρα δέντρα είναι καθημερινοί σύντροφοι». 

Λίγες ημέρες μετά το Πάσχα ο Δημήτρης Γιαννακός πέφτει στο κρεβάτι. Το καφενείο αναλαμβάνουν η Φλώρα και η Ντίνα. Οι ημέρες περνούν και ο Πάρβας παραμένει στο κρεβάτι. Η καθημερινότητα του καφενείου συνεχίζεται κανονικά. Έρχεται το καλοκαίρι... Ο Πάρβας πεθαίνει στις 29 Ιουνίου 2006. Την άλλη μέρα η Φλώρα ανοίγει το καφενείο στις 5.45 το πρωί... 


Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία; 


«Ο Δημήτρης Γιαννακός είναι από τους τελευταίους που πρόφτασαν να γεράσουν με αυτά που πρωτοαγάπησαν. Τα κρατάει μέσα του στέρεα, διαρκή, όπως και ένας μακρινός πρόγονός του. Η ταινία αποτελεί το καταστάλαγμα μιας σταδιοδρομίας τριών τετάρτων του 20ού αιώνα και συνοψίζει τα κύρια χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή. Το ραφιναρισμένο γούστο και την αίσθηση ενός Αιγαιοπελαγίτη του 7ου π.Χ. αιώνα που επέζησε και έφτασε ώς τις μέρες μας» λέει ο 38χρονος σκηνοθέτης. Το καλοκαίρι περνά, η Φλώρα- η γυναίκα του Πάρβα- φεύγει για τη Νάξο όπου θα μείνει με την άλλη κόρη της, τη Ρηνιώ, το καφενείο το αναλαμβάνει η Ντίνα... Και η ζωή συνεχίζεται... Μέχρι να διανύσει και πάλι τον κύκλο της...

No comments:

Post a Comment